Szkoła Podstawowa im. Jana Pawła II w Wilczynie

Kalendarium

Środa, 2024-05-01

Imieniny: Józefa, Lubomira

Statystyki

  • Odwiedziło nas: 1374290
  • Do końca roku: 244 dni
  • Do wakacji: 51 dni

Stanisław Błaszczyk

Stanisław Błaszczyk urodził się 25.10.1904 roku w Złotkowie.

W dzieciństwie wykazywał zainteresowanie nauką i dlatego jego edukacją zajęli się księża posługujący w Rzymskokatolickiej Parafii Złotków.

Ożenił się z Józefą Maciejewską pochodzącą z Zygmuntowa. Młodzi małżonkowie otrzymali od rodziców Maciejewskich ziemię, która była ich źródłem utrzymania, a dodatkowo gospodarz naprawiał sprzęty potrzebne do uprawiania ziemi. Ponadto posiadał umiejętności techniczne i potrafił samodzielnie zrobić wiele narzędzi.

Był człowiekiem życzliwym i pomagał ludziom naprawiając sprzęty i urządzenia rolnicze. Często nie brał za te prace pieniędzy, mówił,,jak będziesz miał, to oddasz, jak nie będziesz miał to nie oddawaj”.

Stanisław Błaszczyk był szczęśliwym ojcem dwóch synów, Zygmunta i Józefa. Tuż przed II wojną światową rodzina Błaszczyków rozpoczęła budowę domu, jednak zawierucha wojenna uniemożliwiła dalsze prace.

We wrześniu 1939 roku żołnierza Wojska Polskiego w stopniu kaprala powołano do armii. Odchodząc na wojnę miał 35 lat, jego małżonka 32 lata, syn Zygmunt 9 lat, a syn Józef 7 lat. Do sowieckiej niewoli został wzięty we Włodzimierzu ( obecnie Ukraina), następnie przeniesiono go do Karakub. Kolejna stacja wojennej tułaczki, to obóz dla jeńców wojennych, gdzie trafił 10.06.1940 roku w Siewżełdorłaguna na terenie ZSRR. W 1941 roku zesłano go do obozu pracy w Juży – ZSRR, a 3.10.1941 deportowano do obozu w Kazachstanie.
8.04.1943 roku był sądzony na podstawie radzieckiego kodeksu za naruszenie reżimu tzn. nie przyjęcie radzieckiego obywatelstwa. 

Jako człowiek honoru, moralnych zasad i gorący patriota nie uległ sowieckim oprawcom. Wybrał Polskę i nie zrzekł się polskiego obywatelstwa, choć miał świadomość, że może już nigdy nie zobaczy swojej rodziny i Ojczyzny. Jego nieugięta postawa skutkowała tym, że skazano go na dalszą katorgę na nieludzkiej ziemi. Wyniszczająca praca, niezwykle trudne warunki życia i nieludzkie traktowanie więźniów przez sowietów sprawiły, że zmarł 12.08.1943 roku w łagrach, w Kazachstanie.

Współwięzień Jan Zaprutko z Wągrowca, po powrocie z radzieckiej niewoli przybył 17.08.1945 roku do Zygmuntowa, aby powiadomić i zaświadczyć o okolicznościach śmierci i bohaterstwie żołnierza WP w radzieckiej niewoli – Stanisława Błaszczyka.

W Instytucie Pamięci Narodowej znajdują się informacje o pobytach w sowieckich obozach dla jeńców wojennych.

Biogram Stanisława Błaszczyka jest umieszczony w Centralnym Archiwum Wojskowym pt. ,,Jeńcy w Juży”. Dostępna jest także lista 9567 więźniów przebywających w obozie w Juży.